|
Pele, de legendarische
voetballer uit Brazilië
|
Onoverwinnelijkheid, een fenomeen
Pele, de grote Braziliaanse voetballer merkte tijdens zijn eerste wereldcup een opmerkelijk fenomeen:
onoverwinnelijkheid, dat bekend is vanuit de vedische wetenschap en ook vanuit de natuurkunde.
“Plotseling voelde ik een vreemde kalmte die ik nog niet eerder in een wedstrijd had meegemaakt.
Het was een soort euforie: ik voelde dat ik de hele dag kon rennen zonder moe te worden, dat ik kon dribbelen
langs ieder van hun team of langs allemaal tegelijk, dat ik bijna door hen heen kon gaan.
Ik voelde dat ik niet gekwetst kon worden. Het was een vreemd gevoel dat ik nooit eerder had gehad.
Misschien was het alleen zelfvertrouwen, maar ik heb me vaak vol zelfvertrouwen gevoeld zonder dit vreemde
gevoel van onoverwinnelijkheid.”
Pele, topvoetballer
Bron: Pele & Fish, My life and the beautiful game – The autobiography of Pele
Pele was niet de enige die deze ervaring van onoverwinnelijkheid kende. Ook amateurs kunnen wel
eens een dergelijke ervaring meemaken. Zo schreef professor Joseph Campbell, hoogleraar sociale
wetenschappen, dat hij in zijn studietijd aan de universiteit van Columbia aan hardlopen deed en een
paar goede wedstrijden liep.
“Tijdens de tweede wedstrijd wist ik dat ik ging winnen. Maar dat kon ik helemaal niet weten. Ik liep als
laatste in de estafette met een achterstand van dertig meter op de koploper. Maar ik wist het gewoon.
Het was mijn piekervaring. Niemand kon me die dag verslaan. Ik denk niet dat ik in mijn leven ooit iets zo
goed heb gedaan als die twee wedstrijden lopen. Het was de ervaring van op je top staan en iets perfect
afwerken.”
Prof. Joseph Campbell, hoogleraar sociale wetenschappen
Bron: Campbell & Moyers, Mythen en bewustzijn
Sporttrainer John Douillard beschrijft waar de ervaring van onoverwinnelijkheid vandaan komt en hoe
die verder te ontwikkelen is:
Die dag presteerde ik op een niveau dat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik was onvermoeibaar, ik voelde
geen pijn of spanning terwijl ik op één been tree voor tree een hoge trap op en af sprong. Ik kon eindeloos
doorgaan. Voor het eerst in mijn leven voelde ik me onoverwinnelijk, met onbegrensde – letterlijk onuitputtelijke
– fysieke mogelijkheden. Later vroeg een van mijn vrienden wat er daar met me aan de hand was. “Zo
heb ik je nog nooit zien springen.” Ik kon alleen maar zeggen dat ik minder trainde en meer mediteerde en
dat ik daarom beter presteerde. Ik was net zo verbaasd als hij. Een andere vriend was zo onder de indruk dat
hij nog dezelfde week aan een TM-cursus begon. Terugkijkend denk ik dat de rust die ik kreeg door mijn
trainingsintensiteit terug te schroeven, me in staat stelde mijn kalmte die ik tijdens de meditatie voelde, in
mijn training te integreren en dat ik zo in ‘de zone’ kwam. Het ging zo natuurlijk dat ik ervan overtuigd ben
dat we allemaal gemaakt zijn om dat gevoel regelmatig te ervaren.
John Douillard, sporttrainer
Bron: John Douillard, Body, Mind and Sport
Onoverwinnelijkheid natuurkundig gezien
In een supergeleider blijft een elektrische stroom
vanzelf altijd rondgaan. Rechts is te zien dat een
magneetveld niet in een supergeleider doordringt.
Een supergeleider is niet te verstoren, hij is onoverwinnelijk.
Supergeleiding is het gevolg van de spontane coherentie
(in de pas lopen) van de golfbewegingen van
de elektronen in een diepgekoelde metaaldraad.
Dankzij de coherentie van de elektronen buigt een
extern magneetveld om de supergeleider heen,
terwijl een magneetveld in een gewone geleider wel
doordringt (linkerzijde van het plaatje). Door coherentie
krijgt de supergeleider magnetisch gezien
een onoverwinnelijk ‘schild’.
| 
