|
De invloed van groepen TM-Sidhibeoefenaars op oorlog
Het aantal slachtoffers in de oorlog in Libanon, die woedde in de jaren tachtig, was opvallend laag in de dagen dat er
7000 TM-Sidhibeoefenaars samen hun meditatieprogramma deden in de kerstvakantie van 1983/4 in het middenwesten
van Amerika (Iowa-6900 in de grafieken). Het uitzicht op vrede groeide sneller dan wie ook had verwacht en
met instemming van alle rivaliserende partijen werd in Libanon een nationaal veiligheidsplan aangekondigd.
Op hetzelfde moment dat de groep vredestichters naar huis ging, werd in Libanon het veiligheidsplan plotseling
afgeblazen en werd het vechten in Beiroet en in de bergen hervat.
|
Tijdens de Eurotop in
Amsterdam in de zomer van
1997 werd op het Beursplein
een demonstratie yogisch
vliegen gegeven, dat een
onderdeel vormt van het
TM-Sidhiprogramma.
|
In Libanon zelf waren er ook mensen die de vredescheppende technieken kenden: transcendente meditatie en het
gevorderde TM-Sidhiprogramma, inclusief yogisch vliegen. Zeventig van hen besloten hun land te helpen door deze
‘technologie van het verenigd veld’ in een groep te beoefenen. Ondanks hevige bombardementen zagen zij kans
samen te komen in het dorp Broumana, halverwege tussen de bergen en de kust, niet ver van de fronten in Beiroet en
in de bergen. Toen zij hun groepsmeditatie begonnen, hield het schieten op aan alle fronten en volgens de politieke
commentatoren kwam dit volslagen onverwacht. In de daaropvolgende rustige periode werd de topconferentie met
Syrië een succes en ook de vredesconferentie in Lausanne verliep gunstig (zie Libanon in de grafieken). De
checkpoints bij de fronten in Beiroet werden door de strijdende partijen overgedragen aan het regeringsleger.
Toen de situatie in Libanon zover was genormaliseerd dat het dagelijks werk hervat kon worden, vertrokken er veertig
mensen uit de vredesgroep naar de eigen arbeidsverplichtingen. Daarop begon het schieten opnieuw. Een dringende
oproep vanuit de vredesgroep om terug te keren had effect en toen het aantal van zeventig weer vrijwel was bereikt,
verliep de rest van de geplande zestien dagen rustig.
De waarde van het Libanese pond ten opzichte van de dollar steeg ineens bij het begin van dit vredesinitiatief, maar
toen de vredesgroep in Libanon uiteenging, daalde het pond en barstten er weer hevige bombardementen los op alle
fronten in Beiroet. Het regeringsleger werd gedwongen de checkpoints weer te verlaten.
Daarop kwam een internationale vredesgroep bijeen in Joegoslavië en opnieuw werkten de vredestechnieken
aanwijsbaar (zie Joegoslavië in de grafieken). Het scheiden van de rivaliserende troepen tussen Oost- en West-Beiroet
verliep zo snel dat de onderhandelaars spraken van een wonder. Toen de oorlog zijn tiende jaar inging, konden de
inwoners van Beiroet voor het eerst rustig slapen. In Libanon was zelfs sprake van de vorming van een regering van
nationale eenheid. Zodra de conferentie in Joegoslavië werd ontbonden, werd het staakt-het-vuren geschonden en
liep het weer uit op zware gevechten en de eenheidsregering werd op de lange baan geschoven.
Datzelfde jaar 1984 werden nog enkele bijeenkomsten van 5000 TM-Sidhibeoefenaars georganiseerd: in juli in Iowa, in
december in Den Haag en aansluitend in Washington. Uit de grafiek blijkt dat er telkens een vooruitgang was in het
vredesproces in Libanon. Tevoren was al een congres van TM-Sidhibeoefenaars in Israël gehouden dat niet alleen een
gunstig effect had in Israël maar ook op de oorlog in Libanon. (Journal of Conflict Resolution, 32 (4): 776-812, 1988)
Effect op de oorlog in Libanon 1983/4
| 
